هوش مصنوعی دریچه ای به عصر تکنولوژی

هوش مصنوعی دریچه ای به عصر تکنولوژی: هوش مصنوعی(به انگلیسی: artificial intelligence)به هوشی که یک ماشین در شرایط مختلف از خود نشان می‌دهد، گفته می‌شود. به عبارت دیگر هوش مصنوعی به سیستم‌هایی گفته می‌شود که می‌توانند واکنش‌هایی مشابه رفتارهای هوشمند انسانی از جمله درک شرایط پیچیده، شبیه‌سازی فرایندهای تفکری و شیوه‌های استدلالی انسانی و پاسخ موفق به آنها، یادگیری و توانایی کسب دانش و استدلال برای حل مسایل را داشته باشند.

بیشتر نوشته‌ها و مقاله‌های مربوط به هوش مصنوعی، آن را به عنوان «دانش شناخت و طراحی عامل‌های هوشمند»تعریف کرده‌اند. طور کلی ماهیت وجودی هوش به مفهوم جمع آوری اطلاعات، استقرا و تحلیل تجربیات به منظور رسیدن به دانش و یا ارایه تصمیم میباشد. در واقع هوش به مفهوم به کارگیری تجربه به منظور حل مسایل دریافت شده تلقی میشود.

هوش مصنوعی علم و مهندسی ایجاد ماشینهایی با هوش با به کارگیری از کامپیوتر و الگوگیری از درک هوش انسانی و یا حیوانی و نهایتا دستیابی به مکانیزم هوش مصنوعی در سطح هوش انسانی میباشد.

در مقایسه هوش مصنوعی با هوش انسانی می‌توان گفت که انسان قادر به مشاهده و تجزیه و تحلیل مسایل در جهت قضاوت و اخذ تصمیم میباشد در حالی که هوش مصنوعی مبتنی بر قوانین و رویه‌هایی از قبل تعبیه شده بر روی کامپیوتر میباشد. در نتیجه علی رغم وجود کامپیوترهای بسیار کارا و قوی در عصر حاضر ما هنوز قادر به پیاده کردن هوشی نزدیک به هوش انسان در ایجاد هوشهای مصنوعی نبوده‌ایم هوش مصنوعی از علومی است که در دهه های گذشته پیشرفت شگرفی را در علم به وجود آورده است.

پر واضح است که این پیشرفت به هیچ وجه در یک علم خاص محدود نبوده، بلکه تمامی علوم حتی علوم انسانی را در بر گرفته است.

از واضح ترین موارد در علوم انسانی می توان به موتور های جستجوی پیشرفته اشاره کرد که کار های تحقیقی را بسیار سرعت بخشیده است. البته سرعت این پیشرفت در چند سال اخیر پیشرفت بسیار بیشتر شده است که نمونه های آن بی شمار است.

هوش مصنوعی که همواره هدف نهایی دانش رایانه بوده‌ است، اکنون در خدمت توسعه علوم رایانه نیز است.

زبانهای برنامه نویسی پیشرفته، که توسعه ابزارهای هوشمند را ممکن می‌سازند، پایگاههای داده‌ای پیشرفته، موتورهای جستجو، و بسیاری نرم‌افزارها و ماشینها از نتایج پژوهش‌های هوش مصنوعی بهره می‌برند. سیستمی که عاقلانه فکر کند. سامانه‌ای عاقل است که بتواند کارها را درست انجام دهد. در تولید این سیستم‌ها نحوه اندیشیدن انسان مد نظر نیست. این سیستم‌ها متکی به قوانین و منطقی هستند که پایه تفکر آنها را تشکیل داده و آنها را قادر به استنتاج و تصمیم گیری می‌نماید. آنها با وجودی که مانند انسان نمی‌اندیشند، تصمیماتی عاقلانه گرفته و اشتباه نمی‌کنند. این ماشینها لزوما درکی از احساسات ندارند.

هم اکنون از این سیستم‌ها در تولید عامل‌ها در نرم افزارهای رایانه‌ای، بهره گیری می‌شود.

امروزه ردپایی از هوش مصنوعی را می‏توان در علوم مختلفی اعم از پزشکی، علوم هوافضا، اکتشافات، تسلیحات نظامی، پیش بینی وضع هوا، نقشه برداری و شناسایی عوارض، تشخیص صدا، تشخیص گفتار ، دست خط ، بازی ها و نرم افزارهای رایانه ای مشاهده کرد. از این رو، متخصصان هوش مصنوعی، با توجه به کاربردهای گوناگون این علم، آن را در شاخه‏ های متنوعی دنبال نموده ‏اند از جمله:

▪️ شبکه‏ های عصبی (Neural Networks): این شبکه ‏ها که با الهام از مدل شبکه عصبی ذهن انسان طراحی می‏شوند و امروزه کاربردهای فراوان و گسترده‏ای داشته، در زمینه‏های متنوعی چون سیستم‏های کنترلی، روباتیک، تشخیص متون، پردازش تصویر و. . . مورد استفاده قرار می‏گیرند.

▪️ پردازش زبان طبیعی (Natural Language Processing): در این شاخه، سیستم‏ها برای فهم زبان انسان برنامه‏ریزی می‏شوند.

▪️ روباتیک (Robotics): این شاخه از هوش مصنوعی سعی دارد روبات‏ها را طوری برنامه‏ریزی کند که اعمالی هوشمندانه، چون توانایی دیدن، شنیدن و نشان دادن عکس‏العمل به محرک‏های محیطی را انجام دهد.

▪️ انجام مسابقات (Game Playing): در این شاخه ، کامپیوترها برای شرکت در مسابقاتی چون شطرنج برنامه ریزی می شوند. که در سال 1997 میلادی کامپیوتر شطرنج باز ؛ قهرمان شطرنج جهان را شکست داد. یا نشستن یک روبات بر روی کره مریخ با موفقیت انجام شد. روبوکاپ اولین قدم‏های خود را با برپایی مسابقات روبات‏های فوتبالیست برداشت. با هدف سمبلیک که در سال 2050م. تیمی متشکل از روبات‏های انسان‏نمای هوشمند بتوانند قهرمان فوتبال جهان را در زمین فوتبال واقعی شکست دهند(ظاهرا ما اون بازی رو نمی بینیم!)